O Val dás Mouras, tradicionalmente chamado "Os entaladoiros" é un val kárstico situado ente Ferrería Vella e Mercurín.

A espesa vexetación mantén un alto grao de humidade, o que propicia o crecemento de grandes cantidades de fentos, liques, fungos e mofo, así como moitas outras especies vexetais que prestan ao lugar un aspecto irreal e case máxico.

Entre as aldeas de Mercurín e Ferrería Vella, atópase un das paraxes naturais máis sorprendentes da serra caracterizado polo seu frondoso bosque de castiñeiros centenarios, e onde poden verse covas, torcas e rocas de formas caprichosas, aínda que aínda é pouco coñecido.

O lugar denominado tradicionalmente como Val dás Mouras destaca polo seu misterioso aspecto -reflectido no seu propio nome- e constitúe á vez un dos principais puntos de interese do xeoparque Montañas do Courel, recoñecido como tal pola UNESCO.

Ademais do seu singular atractivo paisaxístico, é unha das escasas mostras existentes neste territorio do que se coñece como relevo exocárstico. O proceso que dá pé á formación deste tipo de paisaxe non é moi diferente do que orixina as covas kársticas nos terreos onde predominan as rocas calcarias. As augas que se infiltran no subusolo interactúan coa roca creando o carbonato cálcico e facéndoa soluble. Así formanse as cavernas, simas e galerías das que hai numerosas e importantes mostras na serra de Ou Caurel.

O efecto erosivo da auga fai ás veces que derruben os teitos das covas e fórmense as chamadas dolinas ou torcas. O relevo do Val dás Mouras foi orixinado dunha forma análoga -pero na superficie do terreo en lugar do subsolo-, ao actuar a infiltración das augas nun estrato de roca calcaria de pouco espesor. A erosión deu lugar a unha paisaxe de formas caprichosas e laberínticas que se estende por unha superficie dunhas cinco hectáreas de extensión.

Os bloques de pedra calcaria conforman un rechamante conxunto de cavidades de formas circulares e elípticas, gretas, corredores e pasadizos que se mesturan co souto de Mercurín, un bosque de castiñeiros centenarios que os veciños aproveitaron para a produción da castaña.

O carreiro que leva ao souto de Mercurín e ao Val dás Mouras non está moi definido nin sinalizado, aínda que hai un panel informativo nas proximidades dunha das dolinas. Hai que seguilo por onde o terreo estea máis pisado e despois é preciso marcarse un itinerario propio para percorrer a zona. Durante o percorrido atoparémonos con certas limitacións que seguramente nos privarán de realizar un itinerario completo.

É preciso ter en conta que visitar todo este complexo xeolóxico pode requirir case unha xornada completa, debido á complicada orografía do terreo e á presenza dunha abundante maleza que en ocasións impediranos seguir avanzando. Por este motivo é preciso calcular ben o tempo que se pretende dedicar á visita.