•  
  •  

JUAN PARDO

01-ANDURIÑA - Re M
Juan Pardo


En Galicia un día eu escoitei

unha vella historia, nun café.

Era dunha nena que da aldea, se escapou. ...

Anduriña nova que voou...

 

Choran ó pensar, ¿onde andará?

Mais ninguén a quere ir buscar.

Anduriña lle chamaron, os que alí deixou

torna pronto ó porto, ¡por favor!...

 

Un velliño fala xunto ó lar,

di-me moi baixiño e sin maldade.

Anduriña e nova... Voltará, ¡xa-lo verán!

Probe paxariño, sen plumar...

Nun día calqueira, pousará.

Seu misterio, xa non o será.

 

O nome Anduriña, xa xamais, se llo dirán.

Pero mentres tanto, ¿onde vái?

 

Anduriña ¿onde vái?... Anduriña ¿onde vái?...

Anduriña... ¿Onde vái?...

02-O MEU CAN - C1 La m

Juan Pardo

 

O meu can xa ten cadela,

xa non durme aburridiño,

xa non ten que andar soiño,

polo mundo vai con ela.

 

O meu can xa ten cadela,

e camiña presumido,

peito fora ben erguido

cando ela se lle achega,

 

O meu can xa ten cadela,

e pronto terán canciños,

porque os vin amarradiños

a outra tarde na lamela...

 

o meu can,

xa ten cadela,

o langrán,

xa ten unha ela,

 

e o que fai fíxeno eu,

namoreime coma un tolo

dunha moza de Ortigueira,

 

e fixen o que fai o can

cando ela me bicou...

e deixoume que a collera.

 

E as noites cá lúa brila agora

o mesmiño que a un cristián,

vótase a cantalo can,

 

lle canta un alalá con sentimento

dun canciño namorado,

cabaleiro e trapallán,

 

lalalalalalalalai

bloque 1

 

bloque 2

bloque 1

 

bloque 2

bloque 1

 

bloque 2

bloque 1

 

bloque 2

bloque 1

 

bloque 2

bloque 1

 

bloque 2

bloque 1

 

bloque 2

bloque 1

 

bloque 2