FUXAN OS VENTOS
Falado: O vento da emigración
arrasou a nosa terra,
os vellos… laian,
os nenos,… berran.
Fai anos cincoenta,
hoxe nin vinte hai,
chega o més da sega
¿quen seiturará?
chega o més da sega
¿quen seiturará?
Quince na Suiza,
doce alen do mar,
tres no sul da Francia
¿quen seiturará?
tres no sul da Francia
¿quen seiturará?
Dos vinte que quedan
dez a traballar,
sete que son nenos
¿quen seiturará?
sete que son nenos
¿quen seiturará?
Tres vellos que agardan
a morte chegar,
co corpo engurrado
¿quen seiturará?
co corpo engurrado
¿quen seiturará?
Homes e mulleres,
hai que sementar
a nosa verdade,
por ela loitar.
a nosa verdade,
por ela loitar.
Pechemo-las portas,
que non fuxan máis,
pois se van todos
¿quen seiturará?.
pois se van todos
¿quen seiturará?.
Fai anos cincoenta,
hoxe nin vinte hai,
chega o més da sega
¿quen seiturará?
Fuxan os Ventos
Sementar sementarei,
loguiño de crarear,
en tanto no povo medre
un meniño, un vello e un cantar.
Un meniño rebuldeiro
que fale na lingoa nai
que suba nos pexegueiros
a fruta verde a roubar.
Un vello que de consellos
un rostro de fume e pan
que conte contos ós nenos
do cuco e do paspallás.
Un cantar de redención
que toque a desolación
nun limpo e craro alborear.
Logo, deixáime morrer,
entre dous regos, queimado,
cando veñan os solpores
dos homes esfamiados
Fuxan os Ventos
Non canta na Chá ninguén,
Por eso o meu carro canta.
Canta o seu eixo tan ben
que a señardade me espanta.
Non hai canto tan fermoso:
fino como un asubío.
Anque é, ás vegadas, saudoso,
faise, no ar, rechouchío.
O meu carro é cerna dura:
sábese carballo e freixo.
¡Que fermosa a súa feitura!
¡Que lixeireza a do eixo!
As cousas vanse aledando
por onde o meu carro pasa.
¡Carrétame herba pró gando!
¡Tráime a colleita prá casa!
04-AMOR MARIÑEIRO - C1 Fa# m
Fuxan os ventos
intro:
Fa#m-MiM-LaM-Do#7
Fa#m-MiM-LaM-Dom-Fa#m
Meu amor é mariñeiro
E vive no alto mar;
Son os seus brazos o vento
Ninguén llos pode amarrar.
Meu amor é mariñeiro
E cando me ven falar
Pon un carabel nos beizos
No corazón un cantar.
EU SON LIBRE COMO AS AVES
E PASO A VIDA A CANTAR;
CORAZON QUE NACE LIBRE
NON SE PODE ENCADEAR.
intro
El vive alá lonxe, lonxe,
Onde brúa o bravo mar,
E coa súa forza inmorrente
Onda nós ha de voltar!
EU SON LIBRE COMO AS AVES
E PASO A VIDA A CANTAR;
CORAZON QUE NACE LIBRE
NON SE PODE ENCADEAR.
intro
Nun momento, de repente,
Eu sei que un día virá,
Como se o mar e o vento,
En nós abrise a cantar.
HEI PASAR POLOS LUGARES
COMO O VENTO NO AREAL
ABRIR TÓDALAS VENTANAS
COA ESCRAVITUDE ACABAR!
intro
HEI PASAR POLO LUGARES
COMO O VENTO NO AREAL
ABRIR TÓDALAS VENTANAS
COA ESCRAVITUDE ACABAR!